Monika Winiarska-Wistuba

8

okręg 3

Wykształcenie

Szkołę podstawową kończyłam w 1995r. na os. Mickiewicza, liceum na Brodwinie w 1999 r. Od 20 lat jestem psychologiem i w tym obszarze kontynuuję nieustannie edukację.

Sopot mam w sercu i głowie, od zawsze. Tu, jako dziecko, zdobywałam pierwsze doświadczenia zawodowe w słynnej smażalni ryb „Karmazyn”, którą prowadziły moja Babcia i Mama. Tu, na Łysej Górze, uciekając przed dzikami, nauczyłam się jeździć na nartach. Tu zakładałam pierwszy Sejmik Młodzieży Sopockiej. Tutaj mieszkam, wychowuję dzieci, oddycham jodem o każdej porze roku.

Sopot dla mnie to

Korzenie. Bezpieczeństwo. Spokój.

Praca

Pracuję głównie z osobami dorosłymi w nurcie krótkoterminowym, skoncentrowanym na osiągnięciu optymalnych rozwiązań dla przejawianych trudności. Dodatkowo wspieram na co dzień ratowników z Morskiej Służby Poszukiwania i Ratownictwa na całym polskim wybrzeżu.

Osiągnięcia

Jestem dumna z moich dzieci, bo rosną na mądrych i dobrych ludzi. Jestem dumna z siebie, bo pomimo wcześniejszych trudności żyję w zgodzie ze sobą i sukcesywnie realizuję swoje plany i marzenia.

Rodzina

Wspierający partner Piotr — żeglarz, przebojowa 15-letnia córka Lila (radna w Młodzieżowej Radzie Miasta), bystry i dowcipny 13-letni syn Mikołaj (trenuje piłkę nożną w Ogniwie), kot Charlie z Sopotkowa, pies Cytrus z Mazur i jaszczurka Gryzak z Australii.

Dlaczego kandyduję?

CHCĘ mieć realny wpływ na Sopot. CHCĘ angażować się w działania promujące i ratujące zdrowie psychiczne mieszkańców. CHCĘ korzystać z mojej wiedzy, kompetencji, doświadczeń i marzeń — dla Was. CHCĘ dać z siebie więcej.

7 kwietnia proszę o Twój głos!

Program

• Przywrócenie miastu wysokiej kultury.
• Wzrost kompetencji Młodzieżowej Rady Miasta.
• Włączanie społeczne osób o rożnych potrzebach.
• Wykorzystanie pustych lokali mieszkaniowych na wynajem długoterminowy dla mieszkańców.
• Budowa lub rewitalizacja przestrzeni rekreacyjnych.
• Tworzenie sieci wsparcia dla dzieci, młodzieży i dorosłych zagrożonych depresją i innymi zaburzeniami emocjonalnymi oraz trudnościami adaptacyjnymi.
• Międzypokoleniowe spotkania łączące świat osób starszych ze światem młodzieżowym.
• Program „Podaj dalej” – zgodnie z tezą, iż dobro powraca — sztuka wzajemnego wyświadczania sąsiedzkich przysług.

Gdy do Sopotu wracam po dłuższej nieobecności, zachłystuję się zapachem morza, zapachem lasów. Mam tu wszystko, czego potrzebuję.